İlk buluştuğumuz yeri hatırlarmısın ? Hani o yağmur altında tanımaya çalışırken birbirimizi düştüğümüz hallerimizi , ilk muhabbetimizdi ya hani kasılırken yaptığımız tripleri.. Onu bunu bırakta sevgili hatırlarmısın elinin tenime değişini.. Nefesim kesilmisti ya değişmisti kalbimin ritmi.. Öptüğünü hiç söylemiyorum bile bir çağı kapatıp yenisini açar gibiydi.. Bazen basını omzuma koyuşun vardı hani, hele o gözlerin içtiğim esrarın buğulu bahçesiydi.. senli dakikalar bazen hüzün, bazen kederdi ama o tatlı gülüşün hepsine değerdi be sevgili.. Gittin ya şimdi mazideki anılarıma gömdün beni.. Bir zıvanadan çıkan dumanın içindeyim şimdi.. Karanlıkta kaybettim benliğimi.. Elimde bıçağım, kalbimde sen.. Hayatım sanki beni istemez gibi.. Hadi şimdi söyle bir sebeb ki, kesmemem için bileklerimi... OSMAN KANTAR..
Ben şimdi buraya ne yazim ? "Bir Müptezel'in Hayat'a dönüş hikayesi" desem siz yanlış anlarsınız, "Bir paronoyağın günlüğünden" desem ben yanlış anlarım. Galiba ikisinden de var biraz..
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder